oliegoed

Oliegoed is de benaming voor zowel de weersbestendige kleding die vooral door vissers en zeevarenden wordt gedragen als voor de stof waarvan die kleding is gemaakt. De stof (vaak katoen) wordt waterdicht gemaakt door deze in olie zoals lijnolie te drenken.

Na droging ontstaat een stug materiaal, waarvan kleding kan worden genaaid. Oliejassen en zuidwesters zijn de bekendste kledingstukken die uit oliegoed worden vervaardigd. Afhankelijk van de gebruikte grondstoffen is oliegoed geel tot donkerbruin van kleur. Kleding vervaardigd van oliegoed is erg stug en is meestal bedoeld als overkleding.

Tegenwoordig is oliegoed in veel toepassingen vervangen door vinyl, nylon en andere kunststoffen, meestal gecombineerd met textiel. In het laatste geval zijn de materialen op elkaar gelijmd dan wel genaaid, of tijdens productie met elkaar versmolten.

De visser kleedde zich warm. Als onderkleding droeg men een lange onderbroek en een lang gemouwd hemd met daarover een hemd van blauw of rood baai. Daaroverheen een wollen gebreide borstrok en een wollen, vaak blauwe, trui.

Dan een lange broek en twee paar wollen kousen. Vissers droegen een muts, een pet of een andere hoofdbedekking. De aanschaf van al deze kleding was niet goedkoop dus droegen de vissers de kleding helemaal af. Daarmee verminderde de kwaliteit en bood deze steeds minder warmte. Als afsluiting droeg men tijdens het werk nog oliegoed.